Τελικά άλλαξε κάτι στην παιδεία;
Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006Το ζήσαμε και αυτό.... Τα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια να είναι υπό κατάληψη. Ο λόγος για μένα ασήμαντος έως ανύπαρκτος. Να αντισταθούν λέει στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Κατά την άποψη μου το νομοσχέδιο αυτό βήματα προόδου κάνει. Δεν θα σταθώ εδώ στο νομοσχέδιο. Εντάξει εγώ μπορεί να συμφωνώ στο μεγαλύτερο μέρος του, υπάρχουν όμως και κάποιοι να διαφωνούν.
Η διαφωνία είναι η μαγεία της δημοκρατίας. Και γιατί μαγεία? Γιατί μέσα από την διαφωνία γέννιουνται οι νέες ιδέες-προτάσεις. Για να στηρίξεις την διαφωνία σου πρέπει να αντιπαραθέσεις επιχειρήματα. Όταν τα επιχειρήματα αυτά είναι σωστά αργά η γρήγορα θα υιοθετηθούν. Όσο "κολλημένος" και να είναι ο συνομιλητής αν αυτό που λες αξίζει σιγά σιγά θα το καταλάβει.
Η μεγαλύτερη ένσταση μου στους καλοκαιρινούς αγώνες είναι ότι αυτό που ζητούσαν ήταν μια στείρα άρνηση. Έλεγαν όχι στο νομοσχέδιο. Δεν πρότειναν όμως τίποτα. Λόγια του αέρα μόνο του τύπου "Δημόσια δωρεάν παιδεία". Είναι ωραία σαν ιδέα αυτή η πρόταση. Μπορεί να σημαίνει όμως πολλά. Είναι κάτι πολύ γενικό. Και με προτάσεις συνθήματα η παιδία δεν αλλάζει.
Αλλαγή. Και αυτή μια ωραία λέξη. Καθένας την συνδυάζει με διαφορετικές εικόνες σύμφωνα με τα βιώματα και τις αξίες του. Σε όλους όμως αρέσει σαν έννοια. Όλοι αναιξερέτος, από την κυβέρνηση ως τους καταληψίες φοιτητές συμφωνούν στο ότι δεν τους αρέσει η εκπαίδευση όπως είναι σήμερα. Στο ότι χρειάζεται μια αλλαγή. Η αλλαγή όμως θέλει προτάσεις. Το υπουργείο κάλεσε σε διάλογο και η απάντηση που πήρε: Δεν συζητάμε. Και αυτή η απάντηση είναι μια μεγάλη αντίφαση. Όταν λες πως θέλω να αλλάξει η παιδεία και αυτό που κάνεις είναι μια προσπάθεια να την κρατήσεις στάσιμη τότε μάλλον στάσιμη θες να μείνει και την αλλαγή την χρησιμοποιείς μόνο σαν σύνθημα για να συσπειρώσεις τον κόσμο γύρο σου εμπνέοντας τον με τις ιδέες που αντικατοπτρίζει στον καθένα αυτή η λέξη.
Δεν θέλω να κατηγορήσω τον κάθε φοιτητή που συμμετείχε. Το κατηγορώ μου έχει στόχο αυτούς που κατεύθυναν το όλο κίνημα. Γιατί αυτοί χρησιμοποίησαν την ανάγκη για αλλαγή για τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα. Ας μην τους αφήσουμε να το ξανακάνουν αυτό.
Τέλος να μην βγάλω έξω την κυβέρνηση. Επικοινωνιακά ήταν ένα μεγάλο χάλι. Η κυρία υπουργός νομίζω πως πρέπει να είναι λίγο πιο προσεκτική στις εκφράσεις της και να έχει στο νου της πως έχει να κάνει με νέους που το αίμα τους βράζει. Συμφωνώ όπως είπα παραπάνω με το πνεύμα και τα περισσότερα σημεία του νομοσχεδίου αλλά με την στάση που κράτησε η υπουργός με έκανε να προβληματιστώ. Πόσο μάλλον κάποιον που έχει μεγάλες διαφωνίες με την πρόταση της.
This entry was posted
on Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006 at 10:44 μ.μ..
You can skip to the end and leave a response.
4:19 μ.μ.
Φίλε Βαλάντη αν και ήμουν υπέρ των καταλήψεων και κατά του μεγαλύτερου μέρους των μεταρυθμήσεων, μπορώ να πω ότι είσαι ίσως ο μοναδικός από την Altera pars που μπορω μιλησω σχετικά με κατι και να το σκεφτεί.
Λοιπόν η λύση για την παιδεία δεν είναι η απότομη στροφή στην ιδιοτικοποίησή της. Ιδιοτικοποίηση σημαίνει χρήματα από τα νοικοκυριά για την πρόοδο των παιδιών τους, ενώ η μισή ελλάδα είναι στους δρόμους παραπονούμενοι για αυξησεις που ταχθηκαν αλλά δεν έγιναν. Ψήφισα υπέρ της κατάληψης τον Ιούνιο και κατά τώρα (πλαίσο ΔΑΠ) γιατι πιστεύωω ότι τότε υπήρχε λόγος, τώρα όχι.
Ο λόγος ήταν ότι η παιδεία δεν φτιάχνεται με τις μεταρυθμήσεις που προτίνει η κυβέρνηση αλλά με λλιγη παραπάνω προνοητικότητα και μεγάλες αλλαγές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από κάτω προς τα επάνω δηλαδή και όχι με ενέσεις στην κορυφή του κακού. ΚΑι αυτό ισχύιε ΦΥΣΙΚΑ και για όποια κυβέρνση προσπαθήσει να κάνει κάτι τέτοιο. Καταδικάζω φυσικά και τη στάση των φοιτητών που δεν κατέθεσαν προτάσεις, όμως να σκεφτούμε ότι οι αλλαγές θεωρήθηκαν τελείως άστοχες, άρα και απορρίφθηκαν. Τώρα, ως κυβερνηση μην περιμένεις από τους φοιτητές να κάτσουν να βγάλουν νόμους. Δες τις ανάγκες, δες τους λόγους αυτής της στυγνής απόρριψης και κινήσουν ανάλογα. Και επιτέλους βγάλε τη Μαριέττα από το υπουργείο γιατί σου κάνει κακό κι εσένα.
Η στροφή στην ιδιοτική παιδεία όντως δεν είναι λύση. Λύση είναι οι δραστικές αλλαγές στη Δημόσια παιδεία και ενα από τα μέτρα με τα οποία συμφωνούσα ήταν ο Μπάστακας της κυβέρνησης (μάνατζερ) στα πανεπιστήμια. Ηθελα βέβαια και παραπάνω. Ηθελα και επιθεωρητες των καθηγητών και φυσικά των οικονομικών καταστάσεων. Αυτό είναι στενό μαρκάρισμα στη διαφθορά και ταυτόχρονα πρόοδος στην παιδεία.
Όχι;