Απόψεις...

Η απαισιοδοξία σήμερα κυριαρχεί…. Γιατί ένας τόσο περήφανος λαός, ένας λαός χαρούμενος, φιλόξενος, έξω καρδιά που λέμε έχει γίνει τόσο απαισιόδοξος, τόσο μίζερος; Γιατί ποια δεν ονειρευόμαστε; Γιατί ενώ πάντα βλέπαμε το ποτήρι μισογεμάτο τώρα το βλέπουμε μισοάδειο;

Φταίνε άραγε οι ανάγκες που μας δημιουργούν; Είναι αυτό που από ξένοιαστο λαό που ξέρει να ζει, μας μετέβαλλε σε σύγχρονο ευρωπαίο που τρέχει να ικανοποιήσει τις ανάγκες που του δημιουργούν; Κατάφεραν από κάποιον που ζει για την στιγμή, να μας κάνουν ένα υποχείριο του συστήματος αναγκών; Μετέβαλλαν την φιλοδοξία μας για προκοπή, σε φιλοδοξία για πλουτισμό, για υλικά αγαθά. Όλοι θέλουμε τα αγαθά δεν λέω αλλά αυτός ο λαός που χρησιμοποιούσε τα αγαθά με μέτρο, κατάφερε να μετατραπεί σε λαό που τον υπηρετούν τα αγαθά.

Βλέπουμε την απαξία της δημόσιας διοίκησης. Όλοι τρώνε από όπου μπορούν. Δεν τους νοιάζει το κοινό καλό αλλά μόνο πως να γεμίσουν την τσέπη τους ας είναι σε βάρος του συνόλου. Ελπίζω πως αυτοί είναι η μειοψηφία. Πως οι πιο πολλοί ενδιαφέρονται για την πατρίδα, δεν βάζουν εαυτούς πάνω από αυτήν.

Είναι δύσκολο να διαχωρίσεις το σιτάρι από το άχυρο. Αυτό ζητάμε σήμερα. Να απομονωθούν οι εκμεταλλευτές του έθνους ώστε να ορθοποδήσει και πάλι αυτή η μικρή Ελλάδα… Να δώσει και πάλι το δικαίωμα στον λαό να ονειρευτεί… Να δει και πάλι το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο… Δεν είναι μόνο τα οικονομικά. Πρέπει αυτός ο λαός να αισθανθεί και πάλι περήφανος που είναι έλληνας σήμερα. Όχι περήφανος για τους προγόνους του. Περήφανος για την Ελλάδα σήμερα. Θέλω να εμπιστεύομαι τους ηγέτες αυτής της χώρας. Αυτοί πρέπει να πάνε την χώρα μπροστά. Αυτοί έχουν την πίτα, έχουν και το μαχαίρι. Αυτά που τους τα έδωσε ο λαός. Ας τον κάνουν να τους εμπιστευτεί ξανά. Ας μην τον απογοητεύσουν. Κάντε την ελπίδα μας πράξη…